T
oen ik naar Buenos Aires vertrok, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Ik heb al aardig wat wereldsteden mogen bezoeken en weet daarom dat het beter is om zonder verwachtingen ‘in het diepe te springen’. Want als je eenmaal ter plaatse bent, pas dan kan je ervaren of de stad bij je past, of je in het ritme kan opgaan en of de locals je vrienden kunnen worden.
Koloniale gebouwen sieren het straatbeeld en worden aangevuld met cafeetjes en antiekzaken
De eerste dag, met de neus in de boter
Ik kwam erg vroeg in de ochtend aan en op de luchthaven stond Claudia, van onze lokale agent, al op me te wachten. Zij vertelt me dat ze gedurende mijn verblijf in Buenos Aires mijn gids zal zijn, en dat is prettig. Om 07:30 ben ik in het hotel, ik begin in de chique wijk Recoletta. Juist met de regen, die op dat moment met bakken uit de hemel komt vallen, doet de wijk Parijs aan. Ik noem het altijd ‘rafel chique’ , prachtige gebouwen met een ietwat grauwe tint, hoge bomen en veel portiekjes.
Om 12:00 staat de iconische gids Alejandro op me te wachten in de lobby van het hotel. Hij neemt me mee op een culinaire tour door de stad. Alejandro is professor in de literatuur en filosofie. Hij heeft veel gereisd en hij verdiepte zich de afgelopen tien jaar in de culinaire kant van Argentinië. Een markante persoonlijkheid, dat zie ik gelijk. Onderweg naar onze eerste stop, Puerto Madero, vertelt hij alvast honderduit. In Puerto Madero stappen we uit en starten we onze eet-expeditie bij een door Alejandro geselecteerde foodtruck. Hier bestelt hij een choripán, een broodje met chorizo, voor me. Bij het stalletje doe ik er vervolgens zelf nog allerlei lekkers bij. Vooral de chimichurri mag niet ontbreken. Natuurlijk.
We laten het moderne Puerto Madero achter ons, en gaan richting het historische San Telmo. Alejandro vertelt over dit deel van de stad, de oudste barrio (wijk) van Buenos Aires. Koloniale gebouwen sieren het straatbeeld en worden aangevuld met cafeetjes en antiekzaken.
We steken onze neus door een klein deurtje en bevinden ons ineens in een kleine lokale pizzeria. Helaas niet open, en dus maken we een praatje met de eigenaar en gaan we verder. Naar de overdekte markt. Een kolfje naar mijn hand, want hier komen hippe eettentjes samen met marktstalletjes waar groenten, fruit en vlees worden verkocht. Er heerst zodoende een geweldige sfeer die nog eens wordt versterkt doordat er iemand accordeon begint te spelen. Hier happen we in een verse empanada. En we drinken er een copa malbec bij, een glaasje rode wijn. We besluiten de food-tour in een oud cafeetje waar we koffie drinken terwijl de wereld aan ons voorbij trekt. Ik begrijp al die oude mannetjes hier wel. Terwijl er twee mensen de tango dansen op het plein, staat er een ex-soldaat het verkeer te regelen en loopt er een groep scholieren voorbij. Je kijkt je ogen uit.
Moe maar voldaan kom ik terug in het hotel. Ik ben zo moe, dat ik al slaap voor mijn hoofd het kussen raakt.
Four Balconies op mijn tweede dag
Ik word wakker met – helaas – alweer regen. Sportschoenen aan dan maar, en met een goed humeur (goede nachtrust gehad) naar beneden. Na het ontbijt staat Claudia al op me te wachten in de kleine ontvangstruimte van het hotel. Claudia is Archeologe en gespecialiseerd in de geschiedenis en stadsontwikkeling. Ze geeft les aan de universiteit van Buenos Aires en is een fijn persoon om de dag mee door te brengen door haar kennis en gevoel voor humor.
Samen met Claudia maak ik vandaag de Four Balconies tour. We beginnen op het Plaza de Mayo, waar voor mij de essentie van de stad bij elkaar komt. Hoop op een betere toekomst, verdriet om het verleden, trots op de natie en verbondenheid door kracht. Het plein is meerdere malen per week het centrum van demonstraties en dat zie je aan de dranghekken die klaar staan om in actie te komen.
Met het ‘Casa Rosada’ , het roze huis – presidentsgebouw als imposant decor is dit plein verder nog omringd door de Catedral Metropolitana de Buenos Aires en het oude stadhuis. In de Catedral wordt iedere dag om 10:00 de wacht begonnen bij het Mausoleum van General San Martin. Het is het wachten waard. De wachters marcheren vanuit het presidentsgebouw naar de kerk en nemen vervolgens hun plaats in aan weerszijden van de ingang van het mausoleum. San Martin was de leider van de onafhankelijkheidsstrijd van Zuid-Amerika tegen de Spaanse bezetter. Zijn tombe bevindt zich nu hier, in de belangrijkste kerk van Buenos Aires.
Door gaan we, naar La Bocca. Claudia vertelt dat het de armste wijk van de stad is. Er op eigen houtje naartoe lopen is dus niet zo’n goed idee. Nu vind ik lopen in deze gigantische stad, toch al niet zo’n goed idee…. De vrolijke kleuren van de huisjes zijn precies zoals ik ze al vaak op afbeeldingen heb gezien. Er zit echter een somber verhaal aan; de inwoners waren zo arm, dat ze het zich niet konden veroorloven de huisjes goed te onderhouden. En dus werd er op de verschillende schepen in de haven (La Bocca, de mond, ligt aan de haven) gebedeld om verf. En die kregen ze. Wel in allerlei kleuren die de kapiteins zelf niet meer konden of hoefden te gebruiken. Het heeft de wijk wel bekendheid gegeven, iets waarvan een aantal van de huidige inwoners hopelijk van mee kunnen profiteren.
Dan is het tijd voor Recoletta, de chique Parijse wijk. Hier bezoeken we het mausoleum van Eva Peron. De begraafplaats is enorm, en overal staan mausoleums! Het is nogal luguber en fascinerend tegelijk. Claudia legt uit dat je hier enorm veel kan leren; lees de namen op de stenen bij de verschillende mausoleums en zie dat men uit alle hoeken van de wereld naar Buenos Aires kwam. We dwalen rustig rond, met een duidelijk einddoel maar nemen onze tijd om hier te komen. Het mausoleum van Eva Peron. Het lichaam van Eva heeft hier niet altijd gelegen. Haar lijk werd na haar dood door het leger van de ene naar de andere geheime locatie gebracht, daarna naar Milaan verscheept. In 1971 werd het opgegraven en aan haar echtgenoot aangeboden. Na zijn dood werd Eva niet bij haar echtgenoot begraven, maar in het Duarte familiegraf.
De laatste barrio die we aandoen is Palermo. Het krijgt gelijk een plek in mijn hart. Het heeft de sfeer van de Jordaan in Amsterdam, gecombineerd met Bondi Beach in Sydney en het authentieke Woodstock in Kaapstad. Overal waar je kijkt zijn leuke, lokale, hippe restaurants en barretjes. Kleine winkeltjes, prachtige straatjes. En ’s avonds lijkt de hele buurt nog meer tot leven te komen. Bof ik even, dat ik hier de komende nachten ga verblijven.
Ik slaap in het boutique hotel Legado Mitico gedurende mijn bezoek aan de EMOTIONS beurs. Dit is een reisevent waar ik veel van onze partners uit Zuid-Amerika ontmoet. Ik kan me geen betere ‘thuishaven’ indenken dan Legado Mitico. Al is het wel een enorm eind, iedere dag, van Puerto Madero naar Palermo!
Tijdens mijn verblijf hier doe ik een aantal ontdekkingen. Ten eerste moet je bij een verblijf in Palermo rekening houden met wat gehorigheid van de straat. De hotels hier zijn klein (denk aan afmetingen van Amsterdamse grachtenpandjes) en gehorig. Daar tegenover staat dat je ’s avonds hier alle kanten op kunt. Wil je wat meer luxe en stilte dan is een verblijf in het Alvear Palaca Hotel in Recoletta geweldig. Op de bovenste verdieping zijn nieuwe suites gebouwd met een prachtig uitzicht. Het moderne Puerto Madero is leuk, maar geen reflectie van de stad. Alvear Icon in Puerto Madero heeft wel een fenomenaal dakterras met uitzicht. Goed voor een sundowner!
Ik eet geweldige steak in het lokale restaurant ‘El Calden del Soho’ in Palermo. Om de hoek zit Don Julio, het meest populaire steakhouse van de stad. Reserveren moet je maanden van tevoren al hebben gedaan, en sta je in de rij voor een plekje dan krijg je een glaasje cava aangeboden… goede service! En bij restaurant Sans, praktisch tegenover Legado Mitico, krijg je een heerlijke ‘break’ van de steaks en zet je je tanden in een verse salade.
Buenos Aires; ik vond het al met al een interessante stad, maar ook vol contrasten. Palermo stak er voor mij met kop en schouders boven uit, vooral omdat de stad erg goed tot zijn recht komt tijdens de Four Balconies tour.