M
ijn laatste bericht alweer. Wat gaat de tijd toch snel en wat veranderen deze landen toch snel
De lunch is bij een organic farm, de kip wordt al gegrild op het vuur als we aankomen.
Nadat ik ’s ochtends ben vertrokken vanuit Song Saa kwam ik ’s avonds laat aan in Hanoi. Helaas was er geen rechtstreekse vlucht waardoor dat wat tijd in beslag nam en tevens hadden ze er bij de immigratie niet meer zo’n zin in, dus het koste al met al best veel tijd…. De reistijd vanaf Song Saa naar Phnom Penh viel me alles mee. De weg is ontzettend goed, ze hebben zelfs een tolweg. Het enige is dat iedereen gebruik maakt van de weg waardoor er ongeveer 60km per uur gereden wordt.
De volgende dag vroeg weer terug naar de luchthaven voor m’n vlucht naar Dong Hoi in Vietnam. Hier stond Quyen op me te wachten, ik ken haar inmiddels meer dan tien jaar en het is altijd leuk om elkaar weer terug te zien. Tevens stond meneer Chi op me te wachten. Zo’n bevlogen gids heb ik zelden gezien, wow fantastisch. We hebben de stad Dong Hoi snel achter ons gelaten en zijn naar Phong Nha gegaan. Eerst even langs de accommodatie waar we de nacht zullen doorbrengen en ik moet zeggen het valt me alles mee. De kamers zijn ruim, alleen een beetje sfeerloos ingericht. Echter had ik bedacht dat het veel meer basic zou zijn. De accommodatie heeft zelfs een zwembad.
’s Middags gaan we direct de omgeving verkennen. Wow wow! Echt, ik kon om me heen blijven kijken. Dit is één van de grootste limestone mountains ter wereld. Tropische jungle, kleine dorpjes en karstgebergte. Verscholen in de bergen liggen een aantal grotten. Ik heb al vele grotten bezocht en ben meestal niet zo gecharmeerd van grotten, maar ik ben benieuwd. Een boottocht van circa 30 minuten door het mooie landschap brengt me bij de eerste grot. We varen door de grot heen en ik val van de ene verbazing in de andere. De gids lacht al een beetje. ‘Wacht maar, als je dit al mooi vindt zul je de Paradise Cave echt heel mooi vinden.’ Hier gaan we vervolgens naartoe. Een steile route leidt ons naar de ingang van de grot. Het is slechts een kleine ingang maar als je eenmaal binnen bent is het enorm. Maar niet alleen groot, in de grot zijn fantastische stalagmieten en stalagtieten gevormd. Het is moeilijk te beschrijven en met mijn camera krijg ik het eigenlijk niet op de foto. Maar het lijkt of ik op een surrealistisch maanlandschap ben beland. Nu begrijp ik wel waarom Unesco dit gebied op de Unesco lijst heeft gezet.
De volgende dag stappen we op de fiets en fietsen we echt door het platteland van Vietnam. Boeren die met hun waterbuffels en koeien het land aan het bewerken zijn, kinderen in prachtige uniformen komen uit school en in de kleine huisjes wordt rijst klaargemaakt om geëxporteerd te worden.
De lunch is bij een organic farm, de kip wordt al gegrild op het vuur als we aankomen. Een van de meest smakelijke maaltijden van deze reis. We fietsen nog een klein stukje verder en worden dan opgepikt door onze chauffeur om de reis te vervolgen naar de laatste grot tijdens mijn bezoek aan dit gebied. Het is leuk om deze grot te bezoeken, maar zeker niet de highlight van dit gebied, wel erg leuk met kinderen! Eerst per zipline naar de ingang van de grot, een stukje zwemmen om daadwerkelijk in de grot te komen. Je hebt een zwemvest en helm met lamp op want je moet klauteren door de modder om uiteindelijk een modderbad te kunnen nemen. Dit gebied heeft heel veel te bieden, maar ik heb slechts beperkte tijd. Daarom neem ik plaats achterop een motor om een stukje van de Ho Chi Minh trail te verkennen.
Naast dat dit gebied landschappelijk erg mooi is, heeft het ook een zeer belangrijke rol gespeeld tijdens de oorlog. Ondanks dat meneer Chi erg jong is weet hij ontzettend veel. Heel intrigerend om alle verhalen te horen. We slapen vannacht in een homestay, bijzonder om mee te maken, maar erg basic. Niet echt goed geslapen want ik kon net zo goed op de grond liggen… Er zijn gelukkig alternatieven, die ik dan ook zeker kan aanraden!
Helaas is het de volgende dag tijd om afscheid te nemen van dit gebied. Omdat ik verder geen tijd heb rijden we naar Hoi An in plaats van Hue. Een erg lange rit want onderweg bezoeken we nog de tunnels en de DMZ. De tunnels hier worden nauwelijks bezocht door toeristen waardoor het een totaal andere ervaring is dan in Cu Chi. Na even wat gegeten te hebben in het stadje zelf kom ik om tien uur aan bij The Nam Hai. Jammer dat ik niet meer tijd kan doorbrengen in deze top accommodatie.
Na een heerlijk ontbijt is alweer mijn laatste dag aangebroken van deze uiterst interessante reis. Ik bezoek nog de laatste hotels. Ik ben eigenlijk heel positief verrast door Boutique Hoi An. En naast The Nam Hai zou ik ook heel graag in Fusion Maia willen verblijven. De spa is fantastisch en er zijn twee massages per dag ingegrepen en de villa’s zijn erg licht ingericht. Ik zit inmiddels op de luchthaven van Danang op m’n vlucht naar Singapore te wachten. Morgen ben ik weer in Nederland en veel nieuwe ervaringen rijker.